Komplet 6 figurek porcelanowych górników z najstarszej manufaktury porcelany europejskiej (Miśnia, ok. XVIII w.), dwa okazy unikatowych srebrnych solniczek latynoamerykańskich z doby baroku (powstałych w Peru i Gwatemali), pozłacane naczynie do przypraw tworzące wraz z zestawem sztućców i łyżeczek, osobisty komplet należący do księżniczki pruskiej Philippine Auguste Amalie von Brandenburg-Schwedt (1745-1800) to nowe nabytki wystawy Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce, które można już oglądać w wielickim zamku. Jego dziedzińce i wnętrza są już dostępne dla turystów.
Zamek Żupny w Wieliczce, dawna siedziba zarządu kopalń Wieliczki i Bochni, niegdyś było to jedno wielkie gospodarstwo. 23 czerwca 2013 r. zamek został wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego ludzkości UNESCO, jako rozszerzenie wpisu dotyczącego kopalni soli. Zamek składa się z trzech głównych budowli: Zamku Środkowego (XIII-XIV w.), Północnego (XV w.), Południowego (XIX-XX w.) oraz baszty (XIV w.). Podwaliny pod budowę zamku dał w XIII wieku książę Henryk IV Probus, są to też początki krakowskiej Żupy, czyli solnego przedsiębiorstwa, będącego w posiadaniu władcy. Za prawidłowe zarządzanie dobrami odpowiadał żupnik – mianowany przez króla administrator żupy. Prawdziwy rozwój miasta i zamku nastąpił za Kazimierza Wielkiego, król lokował Wieliczkę na prawie niemieckim, gruntownie umocnił i przebudował zamek. Przez 650 lat zamek ulegał pożarom, wojną, oblężeniom i innym katastrofom, które w znaczący sposób wpłynęły na kształt dzisiejszej budowli. Najdotkliwsze zniszczenia powstały na skutek bombardowania wojsk radzieckich w 1945 r. Prace remontowe zakończono w 1992 r.
Współcześnie, odrestaurowany zamek stanowi siedzibę Muzeum Żup Krakowskich. W ramach zwiedzania zamku można obejrzeć stałą ekspozycję archeologiczną, kolekcję solniczek oraz aktualną wystawę czasową.
Dowiedz się więcej na stronie Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce
