Zamek był rezydencją magnacką, wybudowaną w Pszczynie na Górnym Śląsku w XI lub XII wieku przez książąt piastowskich.
Z inicjatywy Heleny, córki księcia litewskiego Korybuta Dymitra na początku XV wieku powstała murowana gotycka budowla. Od połowy XVI wieku aż przez ponad dwa stulecia była w rękach śląskiego rodu Promnitzów. W drugiej połowie XVI wieku przebudowali ją w stylu renesansowym, także w latach 30. XVIII wieku przebudowano zamek nadając mu charakter barokowy i pałacowy. W latach 1765–1846 właścicielami zamku byli książęta Anhalt-Cöthen-Pless, którzy wznieśli tu kolejne budowle, a po nich pałac stał się własnością książąt Hochbergów z Książa. Najdłużej tutaj panujący, Hans Heinrich XI dokonał znacznej rozbudowy zamku. Jemu też zawdzięczamy obecny kształt budowli, nawiązujący do architektury francuskiej XVII wieku. Zamek gościł za jego czasów ważne osobistości, łącznie z cesarzem Niemiec. Po I wojnie światowej i odrodzeniu państwa polskiego zamek nadal należał do Hochbergów. Pozytywnie w historii Polski zapisał się ostatni z właścicieli (od 1938 roku), Hans Heinrich XVII, który przyjął obywatelstwo polskie i walczył w polskich siłach zbrojnych na Zachodzie.
Rezydencja szczęśliwie przetrwała II wojnę światową i już w 1946 roku utworzono tu muzeum, które obecnie nosi nazwę Muzeum Zamkowego w Pszczynie. Otwarto Gabinet Miniatur, a w gotyckich piwnicach – Zbrojownię.
Dowiedz się więcej na stronie Muzeum Zamkowego w Pszczynie
