Kościół świętego Wojciecha w Jeleśni

Kościół św. Wojciecha w Jeleśni nie jest pierwszą budowlą w miejscowości. Pierwotnie stał tutaj obiekt drewniany, który wzniesiono w roku 1584. Należał on do parafii w Żywcu. W roku budowy świątynia otrzymała także dzwon z łacińskim napisem, który po polski brzmi „Głos mój, głos życia, woła was, do świętości przybywajcie”. Kościół spłonął w latach 20-tych XVII w., po czym wkrótce, w roku 1626, zbudowano nowy, którego patronem został św. Wojciech. W 1636 w Jeleśni utworzono parafię. Murowany kościół wzniesiono tutaj w latach 1693-1702. Był to wówczas obiekt jednonawowy. Świątynia powiększona została w latach 1778-85, kiedy to wybudowano nawy boczne oraz wieżę. W czasach I wojny światowej Austriacy zarekwirowali dwa zabytkowe dzwony, a także piszczałki organów. Do elementów wyposażenia świątyni należy m.in. rokokowy ołtarz główny z 1790 r. z krucyfiksem oraz obrazem Świętej Rodziny. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się barokowe wyobrażenie Boga Ojca z witrażem przedstawiającym postać św. Wojciecha. Obok głównego w nawach bocznych znajdują się jeszcze cztery ołtarze z XVIII-XIX w. We wnętrzu obejrzeć można ponadto cztery późnobarokowe, dębowe konfesjonały, chrzcielnicę i ambonę z końca XVIII w. Z tego samego stulecia pochodzi pięć feretronów. Rokokowy jest chór muzyczny, pochodzący z roku ukończenia budowy kościoła. Organy zbudowane zostały w 1900 r. Do wyposażenia należą także inne zabytkowe figury, obrazy i naczynia liturgiczne. Obok świątyni, pośród starych drzew zachowała się część dawnego przykościelnego cmentarza, ze starymi nagrobkami. Rosną tu drzewa uznane przez konserwatora przyrody za zabytkowe.