Góra Birów

Spod ruin zamku ruszamy w kierunku sąsiedniego wzgórza zwanego Górą Birów, na którym już z daleka widać współczesną rekonstrukcję murów istniejącego tu przed wiekami drewnianego grodziska.    Odkryte początki bytności człowieka na Górze Birów sięgają 30 tysięcy lat wstecz. W tym czasie w tutejszych jaskiniach były zakładane obozowiska przez łowców niedźwiedzi i reniferów. W II i III tysiącleciu p.n.e. istniały tu pracownie wykonujące narzędzia z pozyskiwanego ze skał krzemienia. Znaleziska archeologiczne mówią również o istnieniu tutaj w VI-V wieku p.n.e. osady kultury łużyckiej, po której pozostały naczynia oraz żelazne i brązowe ozdoby. W wieku IV-V n.e. Górę Birów zamieszkiwały plemiona germańskie. Ostatnią osadą na Górze Birów była od VIII wieku osada słowiańska.  W XIII wieku, lub jak niektórzy podają, na początku wieku XIV, szczyt góry został ufortyfikowany. Wzniesiono wał o konstrukcji kamienno-drewnianej, co wskazuje, że była to strażnica wojskowa. Świadczą o tym znaleziska – strzały, bełty, topory i inne militaria. Gród został zniszczony przez pożar w czasie walk polsko-czeskich w I połowie XIV wieku. Nigdy nie został odbudowany, natomiast wkrótce na sąsiednim wzgórzu wybudowano opisany wcześniej zamek „Ogrodzieniec”.    Dalej asfaltową drogą udajemy się do Pilicy.