Ruiny zamku w Udorzu

Choć z dawnego, średniowiecznego zamku Udórz zostało bardzo niewiele, jest to niewątpliwie jedno z najbardziej tajemniczych miejsc Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Rozwalone fragmenty murów, położone malowniczo w lesie, to pozostałość obiektu, którego geneza oraz osoba fundatora pozostają w sferze domysłów. Jak pokazały badania, budowla ta zapewne nie została ukończona i prace przy jej wznoszeniu przerwano. Historia zamku Pozostałości warowni znajdują się nieco na wschód od miejscowości Udórz, na lesistym wzgórzu zwanym Zamczyskiem. Wiemy, że tutejsze wały ziemne to pozostałość grodziska jeszcze z czasów kultury łużyckiej. Nie wiadomo natomiast wiele o początkach średniowiecznej warowni. Przypuszcza się, iż zamek murowany powstał na przełomie XIV i XV w. i został wzniesiony przez ówczesnego dziedzica Udorza, którym był Iwo z Obiechowa, herbu Wieniawa. W latach 1398-1400 sprawował on urząd wielkorządcy krakowskiego, później zaś, w latach 1411-21, starosty ruskiego. Wcześniej zapewne istniały tu jakieś fortyfikacje drewniane. Do naszych czasów, pośród bukowego lasu porastającego wzgórze, zachowały się fragmenty dwóch murowanych ścian. Badania przeprowadzone na przełomie lat 80-tych i 90-tych XX w. pozwoliły na ustalenie, iż plan budowli miał kształt nieregularnego pięcioboku. Badania archeologiczne dostarczyły przypuszczeń, iż murowany obiekt nie został ukończony i nie wiadomo nawet, czy był zamieszkiwany. Nie ma też żadnych historycznych wzmianek na jego temat. Wiadomo natomiast, iż teren (wraz z murami) w 1581 r. przeszedł z rąk Mikołaja Długosza w ręce Andrzeja Korycińskiego. Dokumenty parafialne, sporządzone w pobliskiej Pilicy w końcu XVIII w., wspominają ogólnikowo o „śladach ruin zameczku”. Do ruin dojść można ze wsi Udórz - znajdują się ok. półtora km od ostatnich zabudowań. Trasa prowadząca do obiektu znakowana jest kolorem czarnym i stanowi fragment dłuższego Szlaku Partyzantów Ziemi Olkuskiej.