Kościół św. Doroty w Będzinie Grodźcu

Kościół św. Doroty w Będzinie wzniesiony został z kamienia i cegły, na fundamentach z kamienia łamanego. Mury kościoła mają ok. metra grubości. Nad jego bryłą wznosi się wieża o wysokości 20 m. Kościół wybudowano w roku 1635 z inicjatywy ks. Wojciecha Lipnickiego, fundatorką zaś była jego krewna, Dorota Kącka, ksieni klasztoru norbertanek na krakowskim Zwierzyńcu. W 1638 r. miała miejsce konsekracja świątyni przez ks. biskupa Tomasza Oborskiego. Przez niemal wiek kościół ten spełniał funkcję parafialnego, gdyż zasadnicza świątynia, pw. św. Katarzyny, uległa pożarowi. Cud Miejsce to zasłynęło w 1865 r. Jak podaje kronika parafialna, miał wówczas zdarzyć się cud za sprawą Matki Bożej. Marcin Kotuła, robotnik z miejscowości Kamień, długo modlił się o uzdrowienie swego dziecka, aż usnął. Matka Boża, która ukazała mu się we śnie, poleciła mu przynieść do wnętrza kościoła Jej wizerunek. Gdy tak się stało, dziecko odzyskało zdrowie, a świątynia stała się odtąd miejscem pielgrzymek. Dalsze losy kościoła W początkach XX w., na skutek wydobycia węgla w tym rejonie, stan zabytku pogorszył się. Dodatkowo pruscy okupanci zdewastowali go, rabując wyposażenie i zamieniając w stajnię. Świątynia odbudowana została po II wojnie. W celu zapobieżenia szkodom górniczym zalano betonem podziemia. W 1968 r. skradziono cudowny obraz Matki Bożej; obecnie znajduje się tutaj jego kopia. Kościół św. Doroty, stanowiący obiekt filialny parafii św. Katarzyny, jest miejscem nabożeństw podczas uroczystości ku czci św. Doroty (6 lutego) oraz w uroczystość Przemienienia Pańskiego (6 sierpnia - odpust przenoszony zazwyczaj na niedzielę), a także szóstego dnia każdego miesiąca.