Kościół św. Jerzego w Puńcowie

Puńców leży nieopodal Cieszyna, tuż przy polsko-czeskiej granicy. Miejscowość zalicza się do najstarszych na Śląsku Cieszyńskim – pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1223 roku. Samodzielną parafię ustanowiono w Puńcowie w XV wieku, musiał więc istnieć już wtedy jakiś, prawdopodobnie drewniany, kościółek. W połowie XVI stulecia parafia została zdominowana przez wyznawców nowej nauki Marcina Lutra, którzy przejęli też miejscowy kościół. W ręce katolików powrócił w okresie kontrreformacji, w XVII wieku. Kościół św. Jerzego zbudowano z kamienia i cegły w 1518 roku, z fundacji księcia cieszyńskiego Kazimierza II. Co prawda to czas rozkwitu renesansu, ale na Śląsku Cieszyńskim, jak i na sąsiednich ziemiach polskich, wciąż panowały utrwalone wzorce gotyckie. Dlatego w Puńcowie oglądać możemy budowlę o charakterystycznych dla gotyku cechach: ściany obejmują masywne skarpy (zwane przyporami), których zadaniem jest przeniesienie ciężaru sklepienia na podłoże; okno i portal wejściowy mają ostrołukowy kształt. Kościół jest orientowany. Jednak prawdziwą eksplozję gotyku podziwiać możemy w środku. Wyrafinowane sklepienie palmowe nawy wsparto na jednym, centralnym filarze. Węższe prezbiterium posiada sklepienie sieciowe. Ciekawym zabytkiem jest sakramentarium (dawniej przechowywano w nim Najświętszy Sakrament), wykute w bocznej ścianie prezbiterium i zamykane żelazną kratą. Wyposażenie kościoła jest neogotyckie i pochodzi głównie z przełomu XIX i XX wieku. W Muzeum Cieszyńskim znajduje się najstarszy puńcowski zabytek: cenny ołtarz pasyjny z około 1450 roku.