Kudowa-Zdrój
Kudowa-Zdrój w powiecie kłodzkim, w województwie dolnośląskim, jest uzdrowiskiem podgórskim, położonym prawie na zboczu Gór Stołowych i Wzgórza Lewińskiego.
Okalające Kudowę lasy świerkowe, sosnowe i bukowe, południowa ekspozycja oraz ochrona górskiej ściany przed siłą wiatrów sprawiają, że klimat w Kudowie jest łagodniejszy niż na pozostałym obszarze Kotliny Kłodzkiej.
Podstawowymi tworzywami uzdrowiskowymi Kudowy-Zdroju są naturalne wody mineralne Marchlewski (0,16% szczawa wodorowo-węglanowo-sodowo-wapniowa z dodatkiem radonu) i Śniadecki (0,35% szczawa wodorowo – węglanowo-sodowo-wapniowa, żelazista, borowa, siarczkowa z zawartością arsenu).
Pisana historia kudowskich źródeł sięga 1580 r., a o ich prozdrowotnych właściwościach wzmiankował kronikarz Aelurius w 1625 r. Chociaż pierwsze znane analizy kudowskich źródeł zostały przeprowadzone przez dwóch doktorów: Kremera i Ohmba na przełomie XVII i XVIII w., to już w 1636 r. działały w Kudowie-Zdroju drewniane urządzenia kąpielowe.
W 1787 r. właściciel Kudowy-Zdroju, baron von Stillfried, dokonał imponującej inwestycji, obejmującej park zdrojowy, 20 wanien i kilkanaście skromnie wyposażonych pomieszczeń mieszkalnych. Kudowa – Zdrój szybko stała się kurortem. Elitarność kuracjuszy wymusiła budowę willi i pensjonatów o podwyższonym standardzie oraz, restauracji, klubów i kawiarni. Kudowa-Zdrój szczęśliwie uniknęła zniszczeń obu wojen. Modernizacja w latach 60. XX w. sprawiła, że dzisiejsza Kudowa-Zdrój to miejscowość łącząca funkcje uzdrowiskowe i turystyczno-wypoczynkowe.
Profil leczniczy uzdrowiska to: ortopedia, neurologia, reumatologia, kardiologia, angiologia, gastroenterologia, diabetologia, otyłość i endokrynologia. Leczy się tu choroby układu krwiotwórczego, ortopedyczno-urazowe, układu krążenia, reumatologiczne, przewodu pokarmowego oraz otyłość i nadczynność tarczycy. W Kudowie-Zdroju prowadzona jest rehabilitacja i leczenie dzieci w zakresie porażeń i niedowładów, skolioz wieku rozwojowego, zmian zwyrodnieniowych stawów obwodowych, zespołów bólowych kręgosłupa, chorób przeciążeniowych narządu ruchu, zaburzeń ukrwienia kości, wad rozwojowych, chorób tkanki chrzęstnej, hematologicznych i onkologicznych oraz usprawnień po długotrwałych unieruchomieniach i po amputacjach z protezowaniem.
Zabytkowe sanatorium Zameczek z 1772 r. z łamanym dachem, zdobi park zdrojowy z XVIII w. U stóp Góry Parkowej wypływają kudowskie źródła. W budynku sanatorium Polonia jest Teatr Zdrojowy. Budynek pijalni, ozdobiony freskami obrazującymi Dolny Śląsk w początkach XX w., jest najokazalszym budynkiem pijalni w regionie. W parku zdrojowym, obok pijalni rosną stare czarne świerki oraz sosny kalifornijskie. W parku jest też imponujący ogród z agawami, kaktusami, opuncjami, dracenami i rododendronami. Aleją główną dojdziemy do dzikiej części parku zdrojowego ze stawem przy końcu alei porośniętej dębami piramidalnymi.