Magurski Park Narodowy
Powstał w 1995 r., zajmuje obecnie obszar 19 363 ha, z tego prawie 96 proc. to tereny leśne. Celem powstania parku była ochrona walorów przyrodniczych Beskidu Niskiego oraz znajdujących się tutaj zabytków kultury materialnej.
Na specjalne podkreślenie zasługują malownicze krajobrazy tych gór – dominują tutaj grzbiety niskie, o wysokości do 700-800 m n.p.m. Są to również grzbiety płaskie, o kopulastych szczytach.
Niezwykle bogata jest szata roślinna parku. Ma ona cechy przejściowe między Karpatami Zachodnimi a Karpatami Wschodnimi. Reprezentowane są tu różne gatunki roślin, z przeważającymi podgórskimi i ciepłolubnymi. W lasach regiel górny porasta przede wszystkim buczyna karpacka, z domieszką jodły.
Dzikie ostępy leśne i słabe zaludnienie sprzyjają dużej liczebności zwierzyny – występuje tutaj kilkadziesiąt gatunków ssaków, najliczniej jelenie i sarny. Pojawia się też niedźwiedź brunatny, są też rzadkie rysie i żbiki, borsuki, kuny, łasice. Bogato reprezentowane są również gady i płazy. Występuje też na tym terenie wiele ptaków – ponad 130 gatunków.
Przez malownicze tereny Magurskiego Parku Narodowego poprowadzone zostały szlaki piesze i konne.