Babiogórski Park Narodowy
Babiogórski Park Narodowy obejmuje północną i częściowo południową część masywu Babiej Góry (najwyższego pasma w obrębie Beskidu Wysokiego), na długości około 10 km, licząc od Przełęczy Jałowieckiej do Przełęczy Krowiarki. Park obejmuje obszar masywu od wysokości około 700 m n.p.m. do samego szczytu noszącego nazwę Diablak (1725 m).
Wokół parku wyznaczono otulinę o powierzchni 8 437 ha.
W 1978 r. park został włączony przez UNESCO do międzynarodowej sieci rezerwatów biosfery, z uwagi na walory przyrodnicze.
Roślinność na obszarze masywu Babiej Góry charakteryzuje się układem piętrowym: do wysokości 700 m występuje piętro pogórza, nad nim ciągnie się regiel dolny, gdzie dominuje brzezina karpacka i bór jodłowo-świerkowy, nad tym do wysokości 1390 m występuje regiel górny (bór świerkowy), a powyżej rosną kosodrzewina i ziołorośla, wreszcie w partiach szczytowych – murawy alpejskie.
Dogodnym punktem wyjścia na teren parku jest miejscowość Zawoja. Wycieczki ułatwia sieć szlaków oraz ścieżki przyrodniczo – edukacyjne.