Słowiński Park Narodowy
Jeden z dwóch, obok Wolińskiego, nadmorskich parków narodowych w Polsce. Ze względu na dużą różnorodność przyrodniczą zaliczony został w 1977 roku do Światowej Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO. Utworzony został w 1967 roku. Zajmuje obszar ponad 32 tys. hektarów w środkowej części wybrzeża, pomiędzy Łebą a Rowami, w odległości około 110. kilometrów na północny zachód od Gdańska. Nazwa parku pochodzi od Słowińców, niewielkiej grupy etnicznej, która zamieszkiwała na tych terenach – jej kulturę można poznać w skansenie w Klukach.
Park jest położony w środkowej części wybrzeża. Jego granicę od północy stanowi brzeg morza. W obrębie parku znajduje się jezioro Łebsko, lasy, torfowiska oraz jezioro Gardno.
Największą jego osobliwością są ruchome wydmy, które zajmują sporą część parku od strony morza. Jest to największy w Europie obszar wędrującego piasku – liczy około 500 ha powierzchni. Cały ten teren przypomina pustynię piaskową. Niektóre wydmy przesuwają się wciąż w kierunku wschodnim, nawet z prędkością do 10 m rocznie. Najwyższe z nich osiągają wysokość kilkudziesięciu metrów, na przykład Łącka Góra wznosząca się 42 metry nad poziom morza.
W skład flory parku wchodzi blisko tysiąc gatunków roślin naczyniowych, ponadto wiele gatunków grzybów i mszaków. Charakterystyczny dla Słowińskiego Parku Narodowego jest też strefowy układ roślinności, której pasy przebiegają równolegle od brzegu morskiego w głąb lądu. Fauna reprezentowana jest przez takie duże ssaki jak łosie, jelenie, daniele, sarny, dziki. Na terenie parku żyje około 250. gatunków ptaków, w tym orły bieliki, kormorany czarne, puchacze bociany czarne. Licznie obserwowane są ptaki wodne i błotne.
W granicach chronionego obszaru poruszać się można tylko pieszo i po wyznaczonych szlakach turystycznych, łączna ich długość wynosi 140 km. Szczególnie interesujące są ścieżki przyrodnicze podzielone tematycznie. Prezentują zjawiska przyrodnicze na tle historii i współczesności Niziny Gardnieńsko-Łebskiej. Na przykład trasa ścieżki przyrodniczo-kulturowej o nazwie „Światło Latarni” pozwala obserwować rośliny synantropijne, biegnie równolegle do niebieskiego szlaku turystycznego w Obwodzie Ochronnym Smołdziński Las. Od parkingu leśnego na szczyt najwyższej zalesionej wydmy z przystankiem na wizytę w latarni morskiej w Czołpinie, dalej wzdłuż brzegu morskiego na zachód do tak zwanej Czerwonej Szopy i tereny byłej jednostki wojskowej w Czołpinie. Odległość około pięciu kilometrów pokonuje się w trzy, cztery godziny.
Do Słowińskiego Parku Narodowego zmotoryzowani najwygodniej dojeżdżają od strony Łeby, auta zostawiają na parkingu w Rąbce.